FOLKESTONE-HAARLEM 15 JUNI

Het laatste stuk naar huis; van Folkestone naar Haarlem
Het is 15 juni en 8 uur 's avonds. Ik zit thuis achter mijn eigen computer en die voelt heerlijk vertrouwd aan. Geen gepruts meer op de tablet en laptop, maar alles op de goede plek en werkend zoals het in mijn ogen moet. 

Nog even terug naar gisteravond toen we het plan hadden te gaan eten in de lokale pub in de buurt van onze afgelegen verblijfplaats bij Folkestone. Op de heenreis hebben we daar lekker gegeten en dat dachten we weer te doen.
Laten ze nou de hele week koken, behalve op zondag! De barkeeper verontschuldigde zich uitgebreid. Maar hij had chips en dry roasted pinda's. Daar hebben we ons maar mee getroost en met een drankje natuurlijk. 
Terug op onze kamer (die gelukkig nogal ruim was) hebben we crackertjes met kaas gegeten en zo gingen we toch nog met een min of meer gevulde maag naar bed. 

Het ontbijt was heerlijk en op die manier vergaten we de misser van het diner van gisteravond. 
Tegen 10 uur vertrokken we naar de ferry haven bij Dover. De boot vertrok 20 minuten later dan aangekondigd, maar een kniesoor die daar op let. De zee had iets meer deining dan op de overtocht heen, toen leek de zee op een rustig meer. Nu was het echt een zee. Het probleem is dat ik daar helemaal niet tegen kan. Ik voelde me al niet helemaal lekker, maar toen we naar de shop gingen om te zien of we de overgebleven ponden nog aan iets zinnigs konden besteden, ging het mis. We moesten langs de parfumerie waar een zware lucht hing van allerlei parfums door elkaar. Het koude zweet brak me uit. We kochten snel een doosje wijn en verlieten snel de winkel. Ik moest echt naar een ruimte met lucht en zuurstof. Daar zeeg ik neer op een stoeltje en deed mijn ogen dicht. Het is waar wat ze zeggen over zeeziek zijn; eerst denk je dat je dood gaat en daarna ben je bang dat je niet dood gaat. Maar goed, het ging langzamerhand weer wat beter en eenmaal aan wal en rijdend door Frankrijk was het leed gelukkig vrij snel geleden. 

We kwamen weer langs de duinen van Calais waar het tentenkamp met illegalen is opgezet. Echt een drama is het daar. Ze waren bezig hoge hekken met rollen prikkeldraad te plaatsen, zodat mensen er niet overheen kunnen klimmen om vrachtwagens te bereiken. 

Bij Antwerpen kwamen we in een enorme file terecht. We keken onze ogen uit naar de enorme verkeerschaos. Gelukkig konden we door de richting Rotterdam aan te houden in plaats van Breda het ergste vermijden. We kwamen op de snelweg langs Zierikzee en dat soort plaatsen. 

Al redelijk in de buurt van Haarlem aten we iets bij MacDonalds, want zin in iets uitgebreiders hadden we niet. 

Thuisgekomen pakten we alle spullen uit. Ongelooflijk wat we toch weer mee hebben gesleept. We gaven de auto een schouderklopje want die heeft het hard te verduren gehad de afgelopen 2 weken. De wegen waren zo slecht dat we eigenlijk niet 1 maar 4 lekke banden hadden moeten krijgen. Maar onze Suzuki S-Cross ging maar door, door kuilen, over hobbels en puntige stenen. Hij staat nu stoffig voor de deur en ziet er avontuurlijk uit. 

De zon scheen nog in de tuin en daar namen we een glaasje wijn op de goede afloop van deze vakantie. 

Komende week ga ik werken aan een Picasa album.
René gaat gewoon weer golfen.
Dus alles weer 'business as usual'.