PONTARDAWE 2 T/M 5 JUNI

5 juni - Brecon Beacons
Vandaag lijkt het ons leuk om met zo'n ouderwets Engels stoomtreintje een ritje door de Brecon Beacons te maken. We rijden naar Merthyr Tydfil waar de trein vertrekt. Maar enige wat we zien is een bord met ' closed today' . Heel jammer, maar niet getreurd, er is nog genoeg te zien. 
De rit gaat naar Brecon waar een kasteel zou zijn. Het kasteel blijkt een stel oude stenen waar een hotel tegenaan is gebouwd. Ook niet echt onze bedoeling. Een stukje verder het stadje in staat een kathedraal en daar lopen we heen. Het woord kathedraal is een beetje groot voor deze kerk, maar het is wel een bijzondere kerk. Een mooi hoog tonnenplafond en prachtige gebrandschilderde ramen. De grond er omheen staat vol met oude bomen, bodembedekkers, bloemen en er is een heel oud kerkhof dat op zich een monument is. De graven dateren uit 1800 en eerder. Aan het onderhoud wordt niets gedaan en al dat opgeschoten onkruid tussen de scheef hangende grafstenen en de schaduw van de bomen geeft een heel aparte sfeer. 
Er is een heel gezellig restaurantje in de tuin van de kerk en we drinken daar voor het eerst in dagen lekkere koffie uit een heus espresso apparaat.

We gaan verder naar Llandovery, waar ook een kasteel moet staan. Het zijn een paar oude hoge muren op een heuvel in het stadje. We maken toch maar even de korte steile klim naar boven voor het uitzicht. We zijn snel uitgekeken, want echt veel stelt het allemaal niet voor. 

De derde poging voor een kasteel doen we naar Carreg Cennen. De weg is smal, heel smal. Een tegenligger zie je op tijd of niet... Behalve auto's kun je ook nog tractors, schapen, paarden of honden tegenkomen. Gelukkig is Wales dunbevolkt dus op de smalle weggetjes kom je niet veel verkeer tegen.
We bereiken Carreg Cennen. Ook dit is een ruïne, maar wel een hele grote en hoog op een heuvel met prachtig uitzicht. Het kasteel uit 1283 en heeft een bewogen geschiedenis.
En zo hebben we toch nog een kasteel gezien dat de moeite waard is.

4 juni - relaxed dagje
Gisteren hebben we toch weer veel gereden en daarom doen we het vandaag rustig aan. We bezoeken Neath, een leuk stadje een paar kilometer verderop en wandelen een beetje rond. Daarna gaan we naar de Melincourt Falls in het natuurreservaat Vale of Neath. 

We maken een wandeling door het bos over een modderig en glibberig pad. Hier moet je niet lopen als het regent, want in de diepte loopt een riviertje vol stenen en afgebroken takken. Maar het is een stralende dag en de eerste dag dat we op pad durven gaan zonder jas, dus alleen met een vest.
We bereiken de waterval waar het water van zo'n 80 meter naar beneden komt met enorme snelheid.    De omgeving is ook prachtig; veel loofbomen met frisse groene blaadjes waar het zonlicht doorheen schijnt. En mooie varens. Bij het zien van die varens in het bos krijg ik een beetje een oergevoel. Het is net of je daar loopt in de tijd dat de mens nog niet bestond. Met andere woorden je voelt je terug in de tijd. Rene vindt dat maar een gekke gedachte, maar ik heb dat gevoel nu eenmaal. 

We eten ons broodje op een mooie plek in het bos en keren terug naar het huisje. Bwthyn Y Saer is de naam van het huisje en het betekent in het Engels Carpenters's Cottage, wat een stuk beter te begrijpen is. 

De rest van de middag brengen we door met het verkennen van de omgeving. We lopen langs de schapen en bewonderen de alom tegenwoordige bloeiende rododendrons. 

3 juni - band plakken en schiereiland Gower
Onze eerste zorg van deze dag is te regelen dat onze lekke band wordt geplakt. Na wat speurwerk op internet ontdekken we een Suzuki dealer 8 km van ons huisje. We rijden erheen in de verwachting dat we vrij snel zullen worden geholpen. Nee dus... Er breekt een lichte paniek uit; o jee een Hollander met een lekke band! Na een halfuur wachten wordt er actie ondernomen om een 'jobcard' samen te stellen. Probleem: ons kenteken is anders dan het gebruikelijke Engelse kenteken en het systeem accepteert het niet. En zonder goed ingevulde jobcard wordt de job niet gedaan. Om een lang verhaal korter te maken, uiteindelijk wordt de jobcard na een halfuur uitgedraaid en nog weer een halfuur later is de klus geklaard. 
We slaken een zucht, stappen in de auto en rijden toch wel weg met het lekkere gevoel dat alles weer okay is.
We doen boodschappen in een enorme supermarkt en gaan 'thuis' uitgebreid brunchen.   

's Middags denken we dat het leuk zal zijn om naar het schiereiland Gower te gaan dat bekend staat om zijn prachtige kusten. 
Het is prachtig weer en het uitzicht op de verschillende plekken is adembenemend. 
We stoppen onder andere bij de Mumbles pier waar een halfrond stenig strand is en de zee zich een heel stuk heeft teruggetrokken, bij Langland Bay waar gesurfd wordt en waar het strand echt strand is met zand, bij Southgate waar je van hoog boven de zee van de rollende golven van de Atlantische Oceaan kunt genieten. De sfeer lijkt een beetje mediterraan met palmen, flanerende mensen en veel zon.
Tot slot gaan we naar het mooiste stuk kust dat bij Rhossili ligt. We maken een wandeling hoog op de rotsen en zien golven uiteen spatten op enorme stukken rots die in zee voor de kust liggen. Op de weiden die de rotsen bedekken scharrelen veel schapen rond. Het is een bijzonder gezicht om ze daar hoog boven de zee rond te zien scharrelen, onbewust van de mooie plek waar ze leven. 

Na de wandeling keren we terug naar ons huisje, wat toch nog verder is dan we dachten. Meer dan een uur doen we er over en onderweg weer veel bochten afslagen en vooral rotondes. Die zijn altijd een uitdaging met dat links rijden, want het verkeer komt achter je vandaan als je de rotonde oprijdt. Er zijn ook weer enorm veel kuilen en putten. Maar ook dit keer lukt alles en we komen veilig terug.

Het diner bestaat uit sperziebonen, kip, gebakken aardappelen en champignons, lekker!

Kust van Gower

Bijschrift toevoegen

2 juni - naar Pontardawe
Gisteren vergat ik nog in mijn verhaal te vertellen dat ongeveer een kilometer voor Calais in de duinen een tentenkamp staat met asielzoekers. Ze bivakkeren daar in halfronde tenten en onder wapperend zeil. We vermoeden dat een aantal van deze asielzoekers 's nachts proberen in een vrachtauto te klimmen teneinde Engeland te bereiken. 
Het is best wel een bizar gezicht, dat tentenkamp en je vraagt je af wat er in de toekomst gaat gebeuren.
Maar goed, ik zou vertellen over 2 juni, de dag dat we naar onze cottage in Pontadarwe gaan. 

Keken we gisteren vanuit onze kamer nog uit over glooiende weiden en via de zee naar Frankrijk, nu is de situatie heel anders. Regen en wind en bitter weinig uitzicht! 
Maar met in gedachten dat het in de loop van de dag op zou klaren besluiten we onder het ontbijt toch maar een omweg naar Stonehenge te maken en later ook nog Bath te bezoeken. 

We rijden via een paar inmiddels vertrouwde smalle weggetjes met gaten, hobbels en kuilen naar een betere weg en zetten koers naar Stonehenge. We weten niet goed wat we kunnen verwachten; is het groot, kun je tot de stenen komen, moet je ver wandelen om er te komen. Vanaf de weg zien we ineens heel in de verte Stonehenge opdoemen en het ziet er best groot uit. We worden naar een parkeerplaats geleid. Alles ziet er strak georganiseerd uit. Er is een enorm gebouw waar tickets en souvenirs verkocht worden. De toegangsprijs is niet mis; 15.50 pond per persoon. Maar ja, hoe vaak komen we in ons leven nog in Engeland en dan ook nog in de buurt van Stonehenge...
We stappen in de bus en worden netjes afgezet bij het punt waar het allemaal gebeurde zoveeljaren geleden. Het is goed aangepakt. Niemand kan de stenen aanraken, want er is een pad aangelegd dat ruim rond de stenen voert. Op deze manier kun je alles van alle kanten bekijken en foto's maken zonder dat er hordes mensen op komen te staan. We genieten een tijdje van de sfeer en het omringende landschap. 
We gaan weer terug met de bus en lopen nog even rond in het souvenirswinkeltje.
Dan is het tijd om naar Bath te gaan.

Bath is de oudste stad van Engeland na Londen en de Romeinen bouwden er onder meer badhuizen. We parkeren de auto op een plek waar het eigenlijk niet mag en hopen er maar gewoon het beste van. 
Het centrum van de stad is echt heel oud. Het is er gezellig druk en op straat wordt veel muziek gemaakt door jonge muzikanten wat bijdraagt aan de prettige sfeer. 
Uiteindelijk gaan we het Romeinse badhuis niet in, want om weer 28 pond neer te tellen en dan nu voor iets wat er van buiten niet uitziet of je iets gaat missen, dat doen we niet. 
We maken wat foto's van het centrum en stappen weer in de auto die nog keurig op zijn plekje staat, zonder bekeuring.

Op de een of andere manier komen we op een alternatieve route terecht naar onze bestemming en het schiet niet echt op. De ene rotonde na de andere. Maar uiteindelijk krijgen we de snelweg weer te pakken en het lijkt goed te gaan. Lijkt... We horen een bonkend geluid, maar kunnen niet echt bedenken wat het is. Totdat op het dashboard de melding verschijnt dat we een lekke band hebben. Geweldig, een auto die gewoon meldt dat je een ' flat tyre' hebt!  Gelukkig kunnen we de auto vlak erna parkeren in een inham bij een verlaten fabriek. Helaas ligt er wel een enorme plas. Rene parkeert de auto zo ver mogelijk van de plas vandaan, maar dat blijkt maar een centimeter of 20 te zijn. Gelukkig heb ik ooit van mijn schoonmoeder een lange plastic regenjas voor op de fiets gekregen en die komt heel goed van pas door hem over de plas te leggen. Zo houdt Rene toch nog een beetje droge en schone knieen. We laden alle bagage uit, want de reserveband ligt daaronder en we staan dus te midden van een soort uitdragerij, omringd door een grote plas water. Maar niet getreurd, Rene wisselt de band alsof het dagelijks werk is. Even later pakken we de boel weer in en rijden weg. De reserveband functioneert prima, maar je mag er eigenlijk niet harder dan 80 km/u mee en dat is even wennen. Tenslotte arriveren we dan toch bij de Swansea Valey Holiday Cottages. In de mail die we van hen ontvingen stond dat de sleutel in de deur zou zitten. Gewoon een kwestie van kijken in welke cottage de sleutel zit en ziedaar, een reuze gezellig huisje met alles erop en eraan en zelfs 2 slaapkamers. 
Inmiddels is het al 8 uur en we hebben na deze lange dag geen zin meer om naar een restaurant te zoeken. We houden het op het afbakken van broodjes en een blik soep en het smaakt ons prima. Het was een dag met een gaatje!

Na veel gepruts is het gelukt van de foto's kleinere bestanden te maken, zodat ze kunnen worden geupload. Het gaat lang niet zo soepel als thuis, maar ik doe het er maar mee.

Stonehenge

Abbey of Bath